Εκπτώσεις

Όπως όλος ο περισσότερος κόσμος φέτος, έτσι και εγώ περίμενα τις 15 του Ιανουαρίου να μπουν οι εκπτώσεις. Καθώς μπαμπάς και σόι έχουν σταματήσει να μου τα σκάνε, πλούσια γεροντοκόρη δεν υπάρχει (μαλακία αυτό το παραδέχομαι), στοιβάχτηκα με κάμποσες χιλιάδες Αθηναίους το Σάββατο να ψωνίσω τίποτα.
Και τι δεν είδαν τα μάτια μου... Γενικά η αλλαγή στις αγοραστικές συνήθειες των Ελλήνων είναι μεγάλη.Πλέον δεν μπουκάρουνε για να σηκώσουν το μαγαζί. Έλεγχος στις τιμές και όχι πολλές τσάντες, απλά τα απαραίτητα. Αυτό όμως που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι τα λεγόμενα μικρομάγαζα.
Ρε τι κόπανοι είναι αυτοί οι λεγόμενοι μικρομεσαίοι έμποροι. Ρε γαμώ τα μαγαζιά σας που θα τα κλείσετε όχι λόγο κρίσης, αλλά λόγο βλακείες, είναι δυνατόν να κάνετε ότι κάνατε πριν την κρίση? Στο 70% των μαγαζιών της γειτονιάς μου είχαν βγάλει εκπτώσεις είτε σε ρούχα προηγούμενης σεζόν, είτε ανέβαζαν τις τιμές έτσι ώστε η έκπτωση να συμπίπτει με την παλιά τιμή. Και θέλουν να επιβιώσουν ενάντια στα mall που απλώνονται σε όλη την Αθήνα...
Την επόμενη φορα που θα δω Μίχαλο στη TV να μιλάει για την ανάγκη διάσωσης του μικρομεσαίου έμπορα θα τη σπάσω να ηρεμήσω.